Tijdloze klasse, wiegend warme songs, uitzonderlijke melodieën en een meeslepende stem: singersongwriter Mooneye boetseert een wervelende carrière opgetrokken uit stemmige neofolk, catchy songsmederij en authentieke indiepop.
De meertrapsraket van Michiel Libberecht en co ging na hun winst in de Nieuwe Lichting 2019 (met dank aan oorwurm ‘Thinking About Leaving’) hard van start. Een felle festivalzomer volgde en bracht hen van Zottegem en Herk tot Leffinge en Dranouter. Singles ‘This Thing’ en ‘Black River’ konden op airplay rekenen op de vaderlandse radio, maar ook Nederland en Duitsland gingen voor de bijl voor de naar Beirut geurende gitaarsongs van de Wevelgemnaar. Het afgelopen jaar zat Michiel Libberecht in de studio met topproducers Pieterjan Maertens (Tamino) en Jo Francken (Het Zesde Metaal, Admiral Freebee…) om een vervolg breien aan de eerste EP van Mooneye.
Zijn volgende worp wordt echt een nieuw hoofdstuk. Waar zijn debuut barst van de naïviteit, en nonchalance, nam Libberecht deze keer de tijd om verder te gaan, verder te zoeken wat bij Mooneye’s bezwerende gitaargeluid past. De eerste single is alvast een feit: het opmerkelijk vrolijke ‘Bright Lights’, ontstaan tijdens een toevallige jamsessie met Humo’s Rock Rally-winnaar Meskerem Mees.
De jonge folky troubadour, met tonnen maturiteit en bakkesvol talent, is op de radar te vinden tussen Fleet Foxes en Steve Gunn. Mooneye laat met gemak een klein gaatje in het venster naar het hart. Laat het maar waaien…
