The Black Angels + Needle and the Pain Reaction

Het Texaanse Black Angels omringen zich met een aura recht uit de beginjaren van The Velvet Underground . De groepsnaam is dan ook afkomstig van het lichtjes gestoorde VU nummer Black Angel’s Death Song. Muzikaal en tekstgewijs sluiten ze aan bij periodes van politiek ongenoegen en trippy experiment, met verwijzingen naar Vietnam, Syd Barret en mei ’68. Gedateerd klinkt het goedje alleszins niet, hoewel de albums Passover (Light in the Attic, 2006) en opvolger Directions to see a Ghost (Light in the Attic, 2008) psychedelische excursies zijn die schaamteloos invloeden verklappen van Pink Floyd, Stooges, Led Zeppelin, Pixies en The Doors. Daarnaast vallen er ook eighties echoes van bands als Spacemen 3 en Jesus and Mary Chain te detecteren doorheen de gitaarmassa’s. Weinig bands anno 2009 zijn nog zo uitgesproken politiek – vooral de Amerikaanse oorlogsindustrie krijgt het hard te verduren – wat hen ook al serieus wat tegenwind aan het oerconservatieve thuisfront opleverde. The Black Angels produceren een klamme bluesy sound die vaak vergeleken wordt met soortgenoten The Warlocks en Black Mountain. Een zware monotone drone, een dichte dam van riffs en vocalen, druipend van de reverb, log en kamerbreed als een Perzisch tapijt zorgen voor een ongeëvenaarde totaalervaring. Na een Europese tour met Wolfmother zal het vijftal wellicht voldoende opgewarmd zijn om in onze club één van de concerten van het jaar te spelen. Het feit dat dit de laatste dag van hun tour is maakt het nog wat specialer.