Mahala Raï Banda

Van een generatiekloof hebben ze bij de Mahala Raï Banda geen last. Nochtans bestaat deze band uit twee generaties Roemeense muzikanten. De jongsten – tussen 20 en 25 jaar oud – verlieten het kleine stadje Clejane om zich in de, door bendes en armoede geteisterde zigeunergetto’s (mahala) van Boekarest te vestigen. Daar snoven ze de geuren van de moderne muziekcultuur op terwijl ze aan de kost kwamen met het spelen van bruiloftsmuziek. De koperblazers behoren tot de lichting Roemeense musici uit de legerorkesten (in het totaal 30.000 muzikanten!) van dictator Nicolae Ceausescu, waar ze het officiële door het regime opgelegde folkloristische repertoire leerden spelen. Met pensioen gegaan, werden ze al spelend heropgevist in een Duits restaurant in Boekarest door Aurel Ionita en Stéphane Karo; beiden ook nauw betrokken bij Taraf de Haïdouks. De combinatie van jonge honden en oude rotten (13 muzikanten in het totaal) is er één die ondanks de tegenstellingen wonderwel uitpakt. In 2004 bracht Mahala Raï Banda hun titelloos debuut uit dat gemixt werd in samenwerking met de elektrozigeunerspecialist Shantel. Met zigeunerbloed als bindende factor (met raï wordt het kruim onder de muziekspelende zigeuners bedoeld), speelt Mahala Raï Banda adembenemende muziek waarin de rauwe viool en accordeon contrasteren met het precisiebombardement van de koperblazers. Elektrische bas en drums zorgen voor een funky basis. Geen geforceerde poging om oost en west te verenigen, maar een afspiegeling van de 21e-eeuwse mahala-cultuur, waarin zigeunerpop (manele) de boventoon voert. In het zigeunergetto van Boekarest klinken anno 2005 grooves waarvoor James Brown zich niet zou hoeven schamen.