4AD verduystert
za 14.04.2018
| ► deuren open: 16:30 uur / The Black Heart Rebellion begint om 17:00 (zittend) | ► 13 € Korting / 15 € VVK / 17 € Kassa | ► |
concert @ 4AD
Don’t worry, I will look after you
I know that you have been searching
Now that you found me, you won’t have to search any longer
Een ode aan een spraakmakend radioprogramma.
4AD brengt op zaterdag 14 april 2018 een ode aan het veel te vroeg ter ziele gegane radioprogramma Duyster. Van 2000 tot 2015 genoten we elke zondagavond van de fluwelen stem van Ayco Duyster en de zorgvuldig gekozen plaatjes van Eppo Janssen op Studio Brussel. Onder het credo: “rustig maar ongedurig”, verwarmde dit duo elke huiskamer met ongebreidelde melancholie en oorverdovende zachtheid.
Duyster groeide uit tot een kwaliteitslabel voor een hele generatie muziekliefhebbers. 4AD selecteerde – even zorgvuldig als Eppo dat vroeger deed – een aantal bands die de harten van muzikale fijnproevers doen smelten. Mocht Duyster anno 2018 niet enkel droom maar ook werkelijkheid zijn, zouden deze bands ongetwijfeld op zondagavond de aandacht getrokken hebben.
Wie net als ons treurt om het heengaan van Duyster, vindt zeker en vast troost op 14 april. Tussen de optredens zorgen dj’s voor gepaste muziek. Bovendien vertonen we exclusieve opnames van Duyster-concerten in 4AD op scherm (van de afgelopen 10 jaar). Voor de hongerigen is er een foodstand aanwezig. Tot dan!
17.00
Ontsproten uit de hardcore scène, en langs een bijzonder eigen integer artistiek traject uitgegroeid tot een avant-gardistische, eclectische band. Voor Cult!Live koos The Black Heart Rebellion de Iraanse cultfilm A Girl Walks Home Alone At Night als het begin van een nieuwe creatieve zoektocht.
Sinds hun ontstaan in 2004 is The Black Heart Rebellion op zoek. Hun debuut Monologue (2008) leidde hen naar een indrukwekkende reeks optredens in binnen- en buitenland. Een Japanse release van de plaat volgde in 2009. Een enkele zijsprong in de theaterwereld (de band zorgde voor de soundtrack van Medea, van het theatergezelschap In Vitro), twee split 7” releases (met brothers in arms Amenra en het Portugese Adorno) en een samenwerking met Church of Ra later releasen ze hun grote sprong voorwaarts Har Nevo (2012). Geproducet door Koen Gisen verbouwde The Black Heart Rebellion hun screamo en hardcoreroots in een gelaagde, sferische plaat, badend in postrockinvloeden, folk, minimalistisch klassieke muziek en met originele ingrepen door banjo’s, dubbele drums en Gregoriaans aandoende koren.
Voor opvolger People, when you see the smoke do not think it is fields they’re burnin’ (2015) werkte The Black Heart Rebellion terug samen met Koen Gisen. Ook Stef Heeren (Kiss The Anus Of A Black Cat) en Annelies Vandinter (Echo Beatty) staken een handje toe.
Voor Cult!Live (productie van MOOOV, Cactus Muziekcentrum en Het Entrepot) componeert een artistiek uitdagende band een nieuwe soundtrack bij een cultfilm. The Black Heart Rebellion koos voor de Iraanse poëtische art-horrorfilm A Girl Walks Home Alone At Night (Ana Lily Amirpour). De film wordt vormgegeven door gestileerde zwart-witbeelden en een bloeddorstige (en bloedmooie) vrouwelijke vampier in de hoofdrol. De (West-Vlaamse) Gentenaren leggen live hun ziel bloot in de dreigende geluidsband.
“Het grenst aan de magie om te zien hoe deze groep van de Church of Ra-familie elkaar instinctief aanvoelt.”, aldus De Morgen.
20.00
“De sfeervolle, instrumentale songs van deze jonge Limburgers zijn gefundenes fressen voor Duyster, mocht dat programma nog bestaan natuurlijk.”, dixit De Standaard. Geen wonder dus dat Statue mag schitteren op de “4AD verduystert” affiche!
Met de albums Statue (2013) en Calexico Point (2015) drukte de instrumentale wervelwind Statue reeds een stempel op de Belgische alternatieve muziekscene. Vandaag overtuigen de Limburgers opnieuw met hun derde huzarenstukje: de plaat Kasper (geproducet door Micha Volders, release op 16 maart 2018) is gedurfd en speelt met muzikale grenzen qua klank en compositie. Ondanks de ongewone formatie van vier gitaristen, een bas en drums, klinkt Statue bijzonder strak en helder, boordevol detail en energie. Dit is samenspel van hoog niveau.
Na hun ontmoeting in de Hasseltse Hogeschool PXL-Music, veroverden deze heren al snel de gouden medaille tijdens de Maanrockrally en Theater aan Zee (2011). Ondertussen werd Statue reeds opgepikt door Klara en Studio Brussel, stond het sextet al op het podium van Pukkelpop en Leffingeleuren en speelde de band een show in Ancienne Belgique, vergezeld door o.m. Pascal Deweze, Wouter Vlaeminck, Rodrigo Fuentealba… Je leest het goed: Statue heeft een palmares om U tegen te zeggen.
Statue baadt in een sfeer die zweeft tussen postrock, noise, experimentele en symfonische rock. Vergelijk Statue met Television aan een postrockinfuus, we horen jachtige drums à la Battles en gierende gitaren in de trant van Sonic Youth, Mogwai of zelfs Queens Of The Stone Age. Nu eens losgebarsten herrie, dan weer wondermooie verstilling; Statue klinkt dreigend en blijft toch dansbaar. Statue verveelt nooit.
21.30
Peter Kernel is het Canadese/Zwitserse duo Aris Basetti en Barbara Lehnhoff. Dit koppel staat bekend om hun minimalistische indiepop met speelse postpunkinslag, hun spitsvondige gevoel voor humor en steevaste DIY-approach, getuige hiervan hun eigen platenlabel On The Camper Records.
Peter Kernel kan gezien worden als het Zwitserse antwoord op Little Trouble Kids en klinkt als een rommelige versie van Blonde Redhead overgoten met een vlaag noiserock à la Sonic Youth. Ook The Notwist passeert af en toe de revue en de woestere passages doen ons denken aan The Kills. Bijzondere referenties, als je het ons vraagt.
Initieel hadden de twee een hekel aan elkaar, maar bij het horen en zien van elkaars werk werden ze dolverliefd. Peter Kernel ontstond in 2006, twee jaar later lag het eerste liefdeskind How To Perform A Funeral in de rekken. Al snel werd het duo opgepikt door de Canadese band Wolf Parade en samen met de release van het tweede album viel ook Europa in zwijm voor deze vrijgevochten indie. Ondertussen heeft Peter Kernel al meer dan zeshonderd concerten achter de rug en brengt de band begin maart het vierde album The Size Of The Night uit.
Voor dit werk liet het artrock duo het duisterste en meest mysterieuze van hun persoonlijkheden bovendrijven en transformeerde deze emoties in een weergaloze plaat. De muziek wordt opgebouwd rond de interactie tussen de minimale gitaarmelodieën van Basetti en de eenvoudige, doeltreffende baslijnen van Lehnhoff. Voeg daar de dromerige teksten en nonchalante sfeer aan toe, en je krijgt een portie weerbarstige indiegelukzaligheid om uren van te genieten. Live wordt het duo aangevuld met een extra percussionist. Primary rock van de bovenste plank!
23.00
U leest het goed: de eerste aankondiging van 4AD verduystert is niet de minste. Het Amerikaanse collectief Watter brengt een sublieme mix van alles wat thuis was bij Duyster. Verwacht u aan een verbluffende stijlencocktail van dynamische postrock, sfeervolle ambient, psychedelische rock, sinistere krautrock, experimentele jazz en hedendaagse elektronica, met Zuiderse en Oosterse invloeden.
Bij wie Watter niet meteen een belletje doet rinkelen: het collectief is het geesteskind van multi-instrumentalisten Zak Riles (Grails) en Tyler Trotter en steunt op samenwerkingen met Grote Namen Britt Walford (Slint), Rachel Grimes (Rachel’s), Bundy K. Brown (Turtoise), Todd Cook (Shipping News, The For Carnation) en vele anderen. Dominic Cipolla (Phantom Family Halo, Torres) vergezelt het duo op het podium tijdens deze tour.
Het debuut This World (2014) sloeg in als een bom en was het startschot van een succesverhaal: Watter tourde met het gelijkgezinde Om doorheen de V.S. en drie jaar later, na lange nachten boordevol improvisatie en experiment, brengt Watter History of the Future uit op het kwaliteitslabel Temporary Residence Ltd. (Hauschka, Mogwai, Grails, The Black Heart Procession…).
Op deze plaat vloeien verschillende emoties met een onvoorstelbare eenvoud in elkaar over. Het gemak waarmee gespeeld wordt met genres, doet vermoeden dat deze muziek in zijn natuurlijke vorm altijd heeft bestaan. De ijle melodielijnen en diep ronkende riffs van de gitaren creëren samen met de analoge synths een aanhoudende onderhuidse spanning die zindert doorheen je hele lijf. Maar niet gevreesd: hoop en warmte zijn nooit veraf, waardoor opgelucht ademhalen terug mogelijk wordt.
Watter staat eind april op het podium van het onvolprezen Roadburn festival (Tilburg), maar komt eerst langs bij ons. Het collectief voert je in 4AD gegarandeerd mee naar een intrigerend universum met de melancholie van een film noir!
